پايگاه اطلاع رساني عمار

فرق است بين آن نيروهايي كه به عنوان وظيفه‌ي سازماني وارد ميدان دفاع مي‌شوند، با نيروهايي كه به دنبال وظيفه‌ي ايمان و عشق و به دنبال دستور قاطع عواطف برخاسته از اعماق جان وارد ميدان مي‌شوند. اين بسيج است.

انكار بسيج، انكار بزرگترين ضرورت و مصلحت براي كشور است. ما در ميدان جنگ هم اگر بسيج را نداشتيم، كميتمان لنگ بود. در دوران بعد از پايان جنگ هم اگر بسيج نمي‌بود و اگر امروز هم نباشد، كميت اين انقلاب و اين نظام و همه‌ي حركتهاي سازنده‌ي اين كشور لنگ است. انكار بسيج و بي‌احترامي به آن، يا نابخردانه است، يا خائنانه است. تا زماني كه براي اين كشور امنيت لازم است و تا وقتي كه اين كشور و اين ملت به امنيت احتياج دارد - يعني هميشه؛ چون هميشه احتياج به امنيت هست - به نيروي بسيج، به انگيزه‌ بسيجي، به سازماندهي بسيجي و به عشق و ايمان بسيجي احتياج هست.(62)

ابراز دشمني با بسيج، يعني ابراز دشمني با مجاهدت و تلاش و نشاط و كار در همه‌ ميدان‌ها. خيلي روشن است كه آرزومندان ناكامي اين ملت، از بسيج ناراحتند. هر كس آرزومند است كه اين ملت ناكام بشود و شكست بخورد، از حضور بسيج ناراحت است. همه‌ دشمنان، همه‌ حاسدان، همه دل‌بستگان به دشمن در داخل، از بسيج خوششان نمي‌آيد.(63)

از اول انقلاب تا امروز، بسيج خار چشم دشمنان بوده؛ چه دشمنان داخلي و چه دشمنان خارجي. هميشه بسيج مورد تهاجم لفظي و عملي دشمنان قرار داشته است. سمپاشي و لجن‌پراكني عليه بهترين جوانان اين كشور كه در صفوف بسيج مستقرند، مخصوص يك دوره از دوره‌هاي پس از انقلاب نيست؛ از اول بوده، تا امروز هم بوده است؛ خواهد بود؛ بعد از اين هم خواهد بود.

البته دشمنان موفقيت‌هاي بسيج را مي‌بينند. بسيج در ميدان دفاع مقدس از خود حركتي نشان داد كه براي دنيا شگفت‌آفرين بود. حضور بسيج در ميدان‌هاي جنگ و دفاع مقدس، هم به عنوان يك عمل نظامي، و هم به عنوان روحيه‌دهي به رزمندگان مستقر در سازمانهاي نظامي - يعني ارتش و سپاه - تأثيرات معجزآسايي داشته است. آن‌جايي كه بسيج بود، روحيه و معنويت هم بود؛ طبعا ايستادگي و مقاومت هم بود و بر اثر آن همه، پيروزي هم نصيب مي‌شد.(64)

خدا را شكر مي‌كنيم كه از روز اول انقلاب، نيروي خود جوش مردم در همه‌ي ميدانها حاضر بود و امام، قدر اين نيرو را دانست و آحاد ملت قدر اين جريان جوشنده‌ي عظيم را در ميان خودشان دانستند؛ آنهايي كه خودشان حاضر نبودند، يا آمادگي نداشتند كه در اين ميدانهاي خطر وارد شوند، آن جوانان آماده و عناصر از خود گذشته را تحسين و تشويق كردند. اين آن چيزي است كه دستگاههاي اقتدار جهاني را، دستگاههاي استكبار را، آن كساني را كه مي‌خواهند سرنوشت كشورها و ملتها را بناحق در دست گيرند، خشمگين مي‌كند.

اين‌جاست كه بايد راز حمله‌ي تبليغاتي به بسيج را فهميد. چرا در تبليغات جهاني و راديوها به بسيج اهانت مي‌شود؟ چرا كساني كه هميشه چشم به دهان بيگانگان دارند تا حرف آنها را تكرار كنند، نسبت به بسيج زبان به ناسزا مي‌گشايند؟ چون نقش بسيج را در حفظ استقلال ملي، در حفظ غرور ملي، در حفظ افتخارات ملي، در تأمين منافع ملي و بالاخره و بالاتر از همه در اعلاء پرچم اسلام و نظام جمهوري اسلامي مي‌دانند؛ به جد با بسيج دشمنند؛ اما دشمني آنها فايده‌اي ندارد. (65)

در آستانه طليعه چهارمين دهه انقلاب اسلامي، و طرح دو اصل کليدي "پيشرفت" و "عدالت" توسط تئوريسينانقلاب اسلامي - حضرت آيت الله خامنه‌اي - به عنوان دو هدف مهم و برجسته دهه چهارم انقلاب اسلامي، مجموعه بسيج نيز بايد ضمن توجه به رهنمودهاي رهبري معظم انقلاب اسلامي، نسبت خود را با دو اصل مذکور مشخص نمايد و خود را براي ورود به اين دوران جديد آماده سازد. براي تحقق اين امر بسيج نيازمند بازتعريف و ساماندهي جديدي است و صاحب نظران در اين مجموعه بايد با شناخت نقط قوت و ضعف بسيج و توانمنديها و ظرفيتهاي آن طرح جامع بسيج براي ورود به دهه چهارم انقلاب را فراهم آورندچرا حضرت امام(ره) در ضرورت توجه به بسيج مي فرمايند:« من دست يكايك شما پيشگامان رهايي را مي‌بوسم و مي‌دانم كه اگر مسئولين نظام اسلامي از شما غافل شوند به آتش دوزخ الهي خواهند سوخت. بار ديگر تاكيد مي‌كنم كه غفلت از ايجاد ارتش بيست ميليوني، سقوط دردام دوابرقدرت جهاني رابه دنبال خواهد داشت»(پيام به مناسبت هفته بسيج سال1367)

منبع: بصيرت  http://www.basirat.ir/