آمريكا و سازمانهاي بين المللي

سازمان ملل محلي است كه درآن بايد از حقوق ملتها دفاع شود؛ اما رئيس جمهور آمريكا همانند يك جبار و زورگو از تريبونهاي سازمان ملل عليه ملت مظلوم فلسطين و در دفاع از رژيم دژخيم و نژادپرست صهيونيستي سخنراني كرده است. امروز حيله گري آنها همين ايجاد كنفرانس است براي شناسايي اسرائيل؛ همين كنفرانس ژنو و مجامع جهاني كه امريكا كارگرداني مي كند.سازمان ملل و كميتة حقوق بشر و سازمانهاي مختلف گوشه و كنار عالم منتظرند ببينند امريكا با چه كسي بد است، تا به بهانة حقوق بشر روي او فشار بياورند.

حكومت صهيونيستي، با بولدوزر خانه هاي مردم را در بيت المقدس ويران مي كند و زن و مرد و بچة كوچك و نوعروس و خانوادة تازه ازدواج كرده و خانواده هايي را كه چند قرن در اين سرزمين زندگي كرده اند، آواره مي كند تا شهرك يهودي نشين بسازد. دنيا در مقابل اين فاجعه ـ به هر حال ـ فريادي بلند مي كند، اعتراضهايي مي كند؛ اما تا مي خواهند در شوراي امنيت عليه اين حادثة ظالمانة واضح ـ كه هيچ انسان با انصافي نمي تواند بگويد چقدر اين ظلم بزرگ است ـ قطعنامه اي گذرانند، رژيم ايالات متحدة آمريكا اين قطعنامه را وتو مي كند. قطعنامه اي كه يقيناً يكي از معدود قطعنامه هاي عادلانة شوراي امنيت است، به وسيلة آمريكاي ظالم زورگوي هيچ چيز نفهم قلدر، وتو مي شود و رد مي گردد! وضعيت سياست بين المللي اين است.

حادثة ديگر كه اوج رذالت و دنائت دشمن را نشان داد، سرنگون شدن هواپيماي ايراني به وسيلة مزدوران امريكايي بود. با آنكه امريكاييها مي دانستند هواپيماي ما مسافربري و بي دفاع و غير نظامي است؛ ولي با كمال وقاحت آن را سرنگون كردند وقعر آبهاي دريا فرستادند. دنيا با اين جنايت چگونه برخورد كرد؟