اثر روحي روزه آن است كه سبب تقوا و پرهيزگاري در انسان روزه‏دار مي‏شود. بايد دانست كه روزه تأثير بزرگي در صحت بدن انسان دارد، چرا كه روزه براي استراحت دستگاه گوارش خصوصا معده و روده‏ها و منظم كردن ترشحات معده و ترتيب دادن به اعمال هضم، بسيار مفيد مي‏باشد و دانشمندان حيوان‏شناس گفته‏اند، حتي حيوانات هم از روي غريزه‏ي خدادادي گاهي روزه مي‏گيرند، از جمله در درندگان از قبيل شير و پلنگ و ببر ملاحظه شده كه هفته‏اي يك روز از خوردن هرگونه غذا خوددراي مي‏كنند. خلاصه اين كه روزه تأثيرات روحي و اخلاقي و جسمي فراواني دارد. بايد گفت كه در قديم اطبّا به امساك و خودداري از خوردن و آشاميدن خيلي اهميت مي‏دادند و به وسيله‏ي آن خيلي از امراض را معالجه نمودند و در طبّ جديد، نام امساك و پرهيز را رژيم غذايي گزارده‏اند و اين همان روزه است كه به نام‏هاي مختلف ناميده مي‏شود.

علماي روان شناس جديد، روزه را يكي از بهترين عوامل صحت شمرده‏اند. پرفسور وكتور پوشر فرانسوي مي‏گويد: روزه بهترين وسيله براي تندرستي مي‏باشد.

بايد گفت كه روزه در معالجه‏ي اغلب امراض، مفيد و در پاره‏اي از بيماري‏ها علاج منحصر به فرد مي‏باشد و اگر هم منحصر به فرد نباشد، انصافا بهترين و سهل‏ترين روش معالجه است.

اما فوايد روزه به طور اختصار:

1. در مورد اختلال حاد و مزمن روده‏ها و در هنگامي كه فرمانتاسيون و تخميرات معده و روده بيمار را دچار دل‏دردهاي شديد مي‏كند.

2. هنگام زياد شدن وزن بدن كه معمولاً ناشي از پرخوري و كم‏حركتي است.

3. در بيماران مبتلا به فشار خون.

4. در بيماري دولاب و مرض قند(1).

در كشورهاي اسلامي اغلب مسؤولين نظم اجتماع، با آمار و ارقام ثابت كرده‏اند كه در ماه رمضان تعداد جرايم، نزاع‏ها، كشتارها و جنايات به حداقل مي‏رسد(2).

در روزه گرفتن دو فايده منظور شده است:

1. حفظ الصحه‏ي بدن 2. تزكيه‏ي نفس و تربيت روح(3).

چرا واجب شده است كه در سال سي روز(ماه رمضان) روزه بگيرند؟

روايت است كه وقتي حضرت آدم( عليه‏السلام ) در بهشت از درختي كه نهي شده بود، تناول كرد، تا سي روز آن غذا در شكمش بود، به همين دليل خداوند بر بندگان و فرزندان حضرت آدم تا روز قيامت واجب نمود تا سي روز را در سال روزه بگيرند